Zgromadzenie Misjonarzy Towarzystwa Maryi

Zgromadzenie Misjonarzy Towarzystwa Maryi (montfortanie, łac. Societas Mariae Montfortana) – misyjne zgromadzenie zakonne w Kościele katolickim. Wspólnota została założona przez Świętego Ludwika de Montfort w 1705 roku wraz z powołaniem jego pierwszego ucznia-misjonarza, Mathurina Rangearda. Zakon składa się z kapłanów i braci, którzy służą zarówno w ojczyźnie, jak i w innych krajach. Rodzina Montfortian składa się z trzech grup: Towarzystwa Maryi, Córek Mądrości i Braci św. Gabriela^[1].

Zgromadzenie bazuje na nauczaniu Świętego Ludwika Mari Grignion de Montfort oraz jego koncepcji niewolnictwa maryjnego (doskonałej drogi do Jezusa Chrystusa). Do tejże koncepcji nawiązał Karol Wojtyła, czerpiąc z Traktatu św. Ludwika hasło Totus Tuus (dosł. „Cały Twój”), jako swą dewizę biskupią i później papieską. Znanym niewolnikiem maryjnym i propagatorem tej idei jako niewoli miłości Maryi był kardynał Stefan Wyszyński, określany mianem „Prymasa Tysiąclecia”. Innym propagatorem tego nabożeństwa był św. Maksymilian Maria Kolbe i założone przez niego międzynarodowe stowarzyszenie Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculatae).